Antalya'da yürek burkan yaşam

Antalya'nın Aksu İlçesinde yatağa bağımlı eşine ve 2,5 yaşındaki çocuğuna bakmak için evinde bulunan bardak altlarını dahi satan 45 yaşındaki Şirin Çığal, ulaşacak bir yardım eli bekliyor. Komşularının verdiği bir tabak çorba ile ayakta kalan ailenin yaşamı, adeta yürek burkuyor.

Şirin Çığal ve Ümit Çığal’ın hayatı 11 yıl önce kesişti. Gürcistan’dan çalışmak üzere Antalya’ya gelen 45 yaşındaki Şirin Çığal, Antalya’da inşaatlarda boya ustalığı yapan aynı yaştaki Ümit Çığal ile tanıştı. Bir süre birbirlerini tanıyan ikili evlenme kararı aldı. 11 yıl önce evlenen ikilinin Umut, isminde bir çocukları dünyaya geldi. İkilinin hayatı istedikleri gibi gitmedi. 4 yıl önce Ümit Çığal’da beyin tümörü teşhisi konuldu. Aynı yıl ise kalbinin iyi çalışmaması sonucunda kalbine cihaz takıldı. 3 yıldır yatağa bağlı olarak yaşayan Ümit Çığal’a eşi bakıyor. Bir yandan eşi için mücadele eden Şirin Çığal, bir yandan da 2,5 yaşındaki Umut’u için gecesine gündüzüne katıyor. 300 liralık ev kirasını ödemekte zorlanan Şirin Çığal, hergün dışarı atılmanın korkusu ile yaşıyor. Gözü yaşlı anne Çığal, 2,5 yaşındaki çocuğuna ve eşine bakmak için evde bulunan bardak altlarını dahi sattığını söyledi.

45 yaşındaki Şirin Çığal, yatağa bağlı eşine bakmak için yaşam mücadelesi veriyor.

“Bardakaltlarına kadar ne varsa hepsini verdim”

Eşine ve çocuğuna bakmak için seralara gündeliğe gitmeyi bırakan Şirin Çığal, komşuların yaptığı erzak yardımları ile ayakta kalmaya çalışıyor. Kış aylarının gelmesi ile evde sobasına atacak odunu, evinin içerisine serecek eşyası olmayan Çığal, yetkililerden yardım talep etti. Çığal ailesine son olarak Aksu Belediyesi ekipleri odun yardımında bulunarak, 2,5 yaşındaki Umut’un ısınmasına ortak oldu. Çok zor günler yaşadığını kaydeden 45 yaşındaki anne Şirin Çığal, “Bize kim yardım ediyorsa Allah razı olsun. Eşim 4 yıldır yatağa bağımlı yaşıyor. Eşime bakmak için elimde ne varsa sattım. Hiçbir şeyim kalmadı. Bardakaltlarına kadar ne varsa hepsini verdim. Bir yerden gelirim yok. 2,5 yaşındaki çocuğuma hergün nerede ise makarna yediriyorum. Kendim için bir şeyler istemiyorum. Çocuğum için bir şeyler istiyorum” dedi.

2,5 yaşındaki Umut, akşam ısınmak için yardım olarak gelen odunları kendisi taşıdı.

“Başka da imkanımız kalmadı”

Eşinin ve çocuklarının ihtiyaçlarını almakta çok zorlandığını kaydeden Şirin Çığal, “Eşimin beyninde tümör, kalbinde cihaz var. Daha önceleri inşaatta çalıştığı için paraya ihtiyacımız yoktu. Ama şimdi çalışamıyor. Yatağa bağlı olarak yaşıyor. Eşimin bez parasını ve çocuğumun giderlerini bulmakta çok zorlanıyorum. İhtiyaçları karşılamak için evde ne varsa sattım. Evimde satmadığım bir şey kalmadı. Komşularımdan hergün bir tabak çorba bekliyorum. Allah razı olsun çevremizde bulunan komşularımız akşamları bir tabak çorba veriyor. Onunla karnımızı doyuruyoruz. Başka da imkanımız kalmadı. İşe gidip çalışmak istiyorum ama eşim yatağa bağlı olduğu için çocuğum küçük olduğu için gidemiyorum. Korkuyorum Umut’um hastalanacak diye korkuyorum” dedi.