Antalya'nın Aksu İlçesinde yatağa bağımlı eşine ve 2,5 yaşındaki çocuğuna bakmak için evinde
bulunan bardak altlarını dahi satan 45 yaşındaki Şirin Çığal, ulaşacak bir
yardım eli bekliyor. Komşularının verdiği bir tabak çorba ile ayakta kalan
ailenin yaşamı, adeta yürek burkuyor.
Şirin Çığal ve Ümit
Çığal’ın hayatı 11 yıl önce kesişti. Gürcistan’dan çalışmak üzere Antalya’ya
gelen 45 yaşındaki Şirin Çığal, Antalya’da inşaatlarda boya ustalığı yapan aynı
yaştaki Ümit Çığal ile tanıştı. Bir süre birbirlerini tanıyan ikili evlenme
kararı aldı. 11 yıl önce evlenen ikilinin Umut, isminde bir çocukları dünyaya
geldi. İkilinin hayatı istedikleri gibi gitmedi. 4 yıl önce Ümit Çığal’da beyin
tümörü teşhisi konuldu. Aynı yıl ise kalbinin iyi çalışmaması sonucunda kalbine
cihaz takıldı. 3 yıldır yatağa bağlı olarak yaşayan Ümit Çığal’a eşi bakıyor.
Bir yandan eşi için mücadele eden Şirin Çığal, bir yandan da 2,5 yaşındaki Umut’u
için gecesine gündüzüne katıyor. 300 liralık ev kirasını ödemekte zorlanan
Şirin Çığal, hergün dışarı atılmanın korkusu ile yaşıyor. Gözü yaşlı anne
Çığal, 2,5 yaşındaki çocuğuna ve eşine bakmak için evde bulunan bardak altlarını
dahi sattığını söyledi.
45 yaşındaki Şirin Çığal, yatağa bağlı eşine bakmak için yaşam mücadelesi veriyor.
“Bardakaltlarına kadar
ne varsa hepsini verdim”
Eşine ve çocuğuna
bakmak için seralara gündeliğe gitmeyi bırakan Şirin Çığal, komşuların yaptığı
erzak yardımları ile ayakta kalmaya çalışıyor. Kış aylarının gelmesi ile evde
sobasına atacak odunu, evinin içerisine serecek eşyası olmayan Çığal,
yetkililerden yardım talep etti. Çığal ailesine son olarak Aksu Belediyesi
ekipleri odun yardımında bulunarak, 2,5 yaşındaki Umut’un ısınmasına ortak
oldu. Çok zor günler yaşadığını kaydeden 45 yaşındaki anne Şirin Çığal, “Bize
kim yardım ediyorsa Allah razı olsun. Eşim 4 yıldır yatağa bağımlı yaşıyor.
Eşime bakmak için elimde ne varsa sattım. Hiçbir şeyim kalmadı. Bardakaltlarına
kadar ne varsa hepsini verdim. Bir yerden gelirim yok. 2,5 yaşındaki çocuğuma
hergün nerede ise makarna yediriyorum. Kendim için bir şeyler istemiyorum.
Çocuğum için bir şeyler istiyorum” dedi.
2,5 yaşındaki Umut, akşam ısınmak için yardım olarak gelen odunları kendisi taşıdı.
“Başka da imkanımız
kalmadı”
Eşinin ve çocuklarının
ihtiyaçlarını almakta çok zorlandığını kaydeden Şirin Çığal, “Eşimin beyninde
tümör, kalbinde cihaz var. Daha önceleri inşaatta çalıştığı için paraya
ihtiyacımız yoktu. Ama şimdi çalışamıyor. Yatağa bağlı olarak yaşıyor. Eşimin
bez parasını ve çocuğumun giderlerini bulmakta çok zorlanıyorum. İhtiyaçları
karşılamak için evde ne varsa sattım. Evimde satmadığım bir şey kalmadı. Komşularımdan
hergün bir tabak çorba bekliyorum. Allah razı olsun çevremizde bulunan
komşularımız akşamları bir tabak çorba veriyor. Onunla karnımızı doyuruyoruz.
Başka da imkanımız kalmadı. İşe gidip çalışmak istiyorum ama eşim yatağa bağlı
olduğu için çocuğum küçük olduğu için gidemiyorum. Korkuyorum Umut’um
hastalanacak diye korkuyorum” dedi.
